Ik moet eerlijk zeggen dat ik me nog volop aan het verdiepen ben met de bpv. Ik heb eigenlijk nog 2 'richtingen' klaarliggen. Verpakkingen, huisstijl en Boek ontwerp, maar die volgen nog. Ik heb gemerkt dat het voor mij belangrijk is om met beeld bezig te zijn. (ook wel combinatie beeld / typografie, maar...) Ik heb al een tijdje in mijn hoofd om meer riching illustreren te gaan (mede dmv fotografie), zoals het boek van Jaramillo. Ik wileerst mijn 'eigen' stijl ontwikkelen in de loop der .. (jaren). Ik wil een 'eigen' manier van illustreren vinden, waar ik me goed bij voel en waar ik later ook aan herkenbaar) zal zijn.
Doordat ik van de week bij studio Matusiak ben geweest heb ik eigenlijk ondervonden dat je niet per sé illustrator (bij wijze van) moet zijn om te illustreren. Ook in je ontwerpen kan je zien, dat je een bepaalde stijl hebt van werken. Bij Matusiak viel het me op dat, ze veel, met aangetaste (lees: krassen, scheuren, knippen etc.) beelden en (vooral) typografie werkt. Wanneer je zoveel werk van iemand te zien krijgt, zie aan bepaalde affiches (in dit geval) een duidelijke 'handtekening' van de maker.
Ik ga me dus richten op de 'herkenbaarheid' van een ontwerper en dan in de richting van het boek ontwerpen. Waaraan herken je de ontwerper (illustrator) van een boek. Het zal 'voornamelijk' in de richting van 'kinderboeken' zijn, want daar ligt toch (nog steeds) de meeste interesse. Daarnaast wil ik ook weten waaraan je een ontwerper (illustrator) van 30 jaar geleden aan herkent en ééntje van nu. (Is daar Uberhaupt wel verschil tussen.)
Friday, January 19, 2007
Thursday, January 18, 2007
Matusiak
Nu (voorstelling) anno 2005 Wat [ Affiche 'Annette Speelt'
Wie [ Studio Matusiak
Waarom [ De hele serie van Annette Speelt vind ik buitengewoon boeiend werk, maar deze affiche blijft je bij. Deze vergeet je niet zo snel. Dit ook omdat er een vrij actuele affiche (voorstelling) is. Vandaag is iedereen in Nederland 'gebrandmerkt' al is het bij ieder op zijn eigen manier.
Wel geslaagd [ Omdat het beeld gigantisch op je 'netvlies' blijft hangen. Het een goed uitgewerkt concept, errug mooi en sterk beeld.
Niet geslaagd [ Geen duidelijk lichaamsdeel, ik heb het idee dat ik zo iets mis?!
Dé vraag [ Is het wel echt huid en waarom niet een herkenbaar lichaamsdeel? (ik ben nog wel langsgeweest bij haar...)
Matusiak [interview]
Woensdag 17 januari, 10 uur. Het eerste wat ik zie in de studio is een lange gang met nog heel veel dozen. We hadden ook al eerder afspraken gemaakt, maar vanwege de verhuizing konden die niet doorgaan. Ze deed ook langzaam alles inrichten en dozen uitpakken. Voorbij die gang was de studio al aardig ingericht, alleen de affiches lagen nog over de grond verspreid. Ze was er nog niet uit of ze die weer ging ophangen. 1 affiche hing op en dat was om te kijken of die nu helemaal goed werkte (in het groot). Het valt op dat alles vrij simpel en een beetje en grauwe uitstraling heeft, op de koelkast, helemaal in de hoek, na. Ze zei ook dat dit de nieuwste aanwinst was, een beetje een jaren 60 koelkast (marktplaats.nl).
Paulina Matusiak (polen)
Voordat ze voor zichzelf begin in 2002 heeft ze 4 jaar bij Studio Anthon Beeke gewerkt. Toen ik haar affiches aan het bekijken was, zaten er ook een paar bij van Studio Anthon Beeke. Het viel ook erg op dat haar naam daar volledig bij stond, die is niet gewoon voor studio’s of ontwerpbureau’s om daar de specifieke naam van de ontwerper erbij te zetten. Ze zei zelf al dat ze redelijk brutaal was en dat Beeke had ook al meerdere malen gezegd dat ze goed voor zichzelf kon beginnen. Dat heeft ze toen ook gedaan.
Bij Anthon Beeke had ze al meerdere malen voor het Rozentheater gewerkt. Het Rozentheater is gelijk haar eerste en grootste klant. (Het Rozentheater is een ‘plek’ waar jonge talenten hun kunsten kunnen laten zien en performance uitvoeren.)
Ik wilde graag weten in hoeverre ze vrij is om te ontwerpen voor het Rozentheater. Ze zei gelijk dat dit per opdracht verschilde en per jaar ongeveer. Ze had de afgelopen jaren met verschillende contactpersonen gewerkt en ieder had natuurlijk ook zijn eigen ideeën over het imago van de instelling. Nu werkt ze met een vaste contactpersoon en heeft ze ‘vertrouwen in vrijheid’ zoals ze zelf zei.
Ze heeft ook ‘nabesprekingen’ met het Rozentheater over affiches en thema’s welke nu wel geslaagd waren en welke niet. Beide partijen waren het over deze poster helemaal eens. Hij is te ‘zoet’, ze doen te veel aan iets met fashion denken. Het thema toen was ‘Sleeping Beauty’ en het ontwaken van haar.
Het grappige van deze poster was (rechtse), dat wanneer hij overal in de stad ophing, dat hij er echt uit knalde. Hij viel goed op (zij).
Veel van haar klanten zijn via via (lees Rozentheater) bij haar terecht gekomen. Op zie manier is ze dus in het culture circuit beland. Zelf zegt ze; ‘een tevreden klant is de beste reclame’. Ze had eigenlijk ook nog nooit naar klanten ‘gezocht’ en momenteel komt ze ‘om in het werk’. Mede vanwege de verhuizing, want zelf zegt ze; ‘Het werk moet gewoon doorgaan’. Terwijl ik de affiches bekeek, nam ze wat telefoontjes aan en beantwoorde wat mails. Er moest namelijk die dag nog niets naar de drukker. Zoals al eerder vermeld, staat haar naam (studio) op alle affiches vermeld en de fotograaf. Ik vroeg ook waarom, want bij veel (commerciële) posters staan geen ontwerpers en fotograven vermeld. Ze grapte dan ook dat die meer betaald kregen en dat het dan niet nodig is. ‘Je krijgt zo weinig betaald dat je het wel moet doen’. Een klant had eens gevraagd of ze een affiche niet mooi vond of niet geslaagd, want ze had haar naam ‘vergeten’ eronder te zetten.
Paulina gebruikt veel fotografie in haar werk en ik dacht ook dat ze zelf fotografeerde, maar niet is minder waar. Tot nu toe werkte ze samen met verschillende fotograven. Wanneer de foto (naar aanleiding van haar ‘schetsen’) gemaakt moet worden is ze daar zelf bij om te zorgen dat de foto wordt zoals het in haar hoofd had. Ze zegt wel dat een ‘professionele’ fotograaf je beeld in principe zou moeten versterken en verbeteren. Maar veel fotograven hebben hun eigen stijl (laten die ook graag zien) en dat botste wel eens met het beeld dat Paulina voor ogen had.
Ze werkte dan ook veel met Jaap Vliegenthart, hij is een fotograaf die het niet erg vond dat zijn foto’s ‘aangetast’ werden. Hij heeft ook deze foto gemaakt (‘Drink me’) en naar Paulina’s zeggen ‘de schetsen verbeterd’. Tegenwoordig probeert ze ook zelf te fotograferen. Volgens Jaap heeft ze genoeg ‘beeldend vermogen’ in huis, maar ontbreekt het aan techniek. Daarom heeft ze de laatste paar keer zelf gefotografeerd en had een ‘assistent’ die kwam helpen met het licht enz.
Sinds anderhalf jaar werkt Marja bij Paulina als freelancer (3 dagen) om al het werk ‘weg te kunnen werken’. Marja is begonnen met stagelopen en is eigenlijk niet meer weggegaan (zelfs tijdens haar eindprojecten werkte ze er nog). ‘Het is ook fijner om met iemand samen te werken, want dan heb je iemand waarmee je werk kan spiegelen en ontvang je feedback. Je moet deze persoon wel volledig kunnen vertrouwen’, zegt ze hierover.
De posters van het Fantastic Film Festival van de afgelopen 3 jaar hadden als thema; ‘Horror, maar er mag geen bloed in zitten’. Dus eigenlijk ‘esthetisch eng’. Voordat ze naar Paulina kwamen werkte ze met ‘cartoons’ in de affiches en wilden iets totaal anders. Met dat thema ging ze aan de slag. De posters verbeelden ‘vrouwen in gala kledij’ en dan bestaat de kledij uit o.a. bloedzuigers. De laatste week erg af van de vorige 2 en dit kwam omdat het Film Festival van de ‘zwarte affiches’ af wilde. Het begon zo erg op elkaar te lijken. Paulina was zelf meer tevreden over de ‘zwarte affiches’.
Anouk van Dijk dc is nog een van de weinige klanten die de tijd neemt om met de ontwerper aan één tafel te gaan zitten. Paulina vind het fijner om mensen persoonlijk te spreken en de reactie op hun gezichten te kunnen zien. Zo weet je gelijk wat iemand van je werk vindt. Tegenwoordig heeft niemand geen tijd meer om ontwerpen ‘uitgebreid’ te bespreken, zo ook die dag. Het werk dat nog naar de drukker moest, werd via de mail en sms beoordeeld en feedback gegeven. ‘Soms kan het gewoon niet anders, vanwege tijdnood’ (denk aan weekopdrachten). De briefing wordt vaak wel ‘mondeling’ besproken met veel klanten.
Bij Annette Speelt gebeurt dit wel minder, maar heeft goed contact met deze klant. Annette Speelt is een ‘theater gezelschap’ en hier ontvangt ze vaak het scenario of een synopsis van het stuk. Paulina vertelde ook dat ze per klant probeert met verschillende technieken te werken. Zo Anouk van Dijk dc veel gebruik van fotomateriaal in de affiches en Annette Speelt heeft veel ‘tekenwerk’ in haar affiches. Alleen soms kan het gewoon niet anders om (met een andere techniek) een boodschap over te brengen.
Bij Annette Speelt liet ze ook zien dat deze voornamelijk met zeefdruk worden gemaakt. De klant had in het verleden wel eens offset laten drukken, maar dat viel tegen. Dit komt mede omdat ze als ‘huisstijl’ zwart/wit beeld hebben, met het logo in fluor oranje afgedrukt. Fluor kleuren zijn bij zeefdruk veel beter aanwezig. Deze klant kiest dus bewust voor zeefdruk, om hun ‘huisstijl’ zo goed mogelijk naar voren te laten komen. (rechts is zeefdruk)
Ik vond het wel opvallen dat ze het veel over het combineren met privé-leven en werk had. Nu is het ook niet makkelijk voor haar, ze heeft een kind dat momenteel 3 dagen naar opvang gaat en soms 4 dagen. Meer kan ze dus ook niet in haar studio werken. Ze zag ook al een beetje op tegen de tijd dat het kind naar school gaat (maart), want dan zou ze zich aan schooltijden moeten houden. Ook had ze al meerdere malen gezegd dat de culturele sector gewoon niet zo goed betaald krijgt. Die instellingen moeten het ook met subsidies en sponsering doen. Wel zei ze dat je moet zorgen ‘dat je altijd je eigen ding doet, zorg dat je plezier in je werk hebt’.
Tijdens het inpakken van mijn spullen vroeg ik nog op ze eigenlijk een favoriete affiche had… Na lang denken kwam de eerste affiche van het rozentheater naar voren. Die vond ze nog het beste gelukt.
Hier hadden ze de foto doorboord met echte doornen en daar weer een foto van gemaakt.
Haar favoriete ontwerper wist ze meteen; Stefan Sagmeister (oostenrijk) en liet me gelijk een boek over hem zien. Ze was gelijk helemaal enthousiast. Een ander ontwerper die ze goed vind is Batory (polen), die tegenwoordig in Parijs woont. Ze had hem daar ook een keer ontmoet en met een ‘uitspraak’ van hem wilde dit interview beëindigen. ‘Ontwerpen is een spel, zorg dat je (met plezier) blijft spelen’
Paulina, bedankt…
ps:
De Annette Speelt affiches en huisstijl vind de mooiste ‘serie’ affiches
Het grappige van de middelste poster vond ik, dat ik vroeg om een poster waarbij de fotograaf absoluut niet wilde dat zijn foto aangepast werd. Toen liet ze deze zien. Ze zei hierbij dat ze toch wat had aangepast om het ontwerp te versterken. Het roze ‘dakraam’ stond wel op de foto, maar niet op die plek, dit had ze in haar ontwerp meegenomen. Ik vroeg de reden waarom dat zo is, toen zei ze dat de klant een losstaand element in de affiche verwerkt wilde hebben (in een andere kleur). Wel grappig in hoeverre dingen nu toeval zijn of door de klant worden bepaald.
Bij de rechtse affiche had ik gevraagd waarom ze voornamelijk ‘donkere’ (opslag, uiterlijk en haar) mensen gebruikte in haar werken. Donkere mensen meer uitstraling en emotie over zich. Blonde mensen zijn oppervlakkigere, stralen dus minder emotie uit op een affiche. Maar ze had een keer een blonde vrouw gebruikt in een affiche voor een stoffenwinkel. Toen liet ze deze zien. Ik vind dit persoonlijk 1 van de mooiere affiches die ze gemaakt heeft.
Paulina Matusiak (polen)
Voordat ze voor zichzelf begin in 2002 heeft ze 4 jaar bij Studio Anthon Beeke gewerkt. Toen ik haar affiches aan het bekijken was, zaten er ook een paar bij van Studio Anthon Beeke. Het viel ook erg op dat haar naam daar volledig bij stond, die is niet gewoon voor studio’s of ontwerpbureau’s om daar de specifieke naam van de ontwerper erbij te zetten. Ze zei zelf al dat ze redelijk brutaal was en dat Beeke had ook al meerdere malen gezegd dat ze goed voor zichzelf kon beginnen. Dat heeft ze toen ook gedaan.
Bij Anthon Beeke had ze al meerdere malen voor het Rozentheater gewerkt. Het Rozentheater is gelijk haar eerste en grootste klant. (Het Rozentheater is een ‘plek’ waar jonge talenten hun kunsten kunnen laten zien en performance uitvoeren.)
Ik wilde graag weten in hoeverre ze vrij is om te ontwerpen voor het Rozentheater. Ze zei gelijk dat dit per opdracht verschilde en per jaar ongeveer. Ze had de afgelopen jaren met verschillende contactpersonen gewerkt en ieder had natuurlijk ook zijn eigen ideeën over het imago van de instelling. Nu werkt ze met een vaste contactpersoon en heeft ze ‘vertrouwen in vrijheid’ zoals ze zelf zei.
Ze heeft ook ‘nabesprekingen’ met het Rozentheater over affiches en thema’s welke nu wel geslaagd waren en welke niet. Beide partijen waren het over deze poster helemaal eens. Hij is te ‘zoet’, ze doen te veel aan iets met fashion denken. Het thema toen was ‘Sleeping Beauty’ en het ontwaken van haar.
Het grappige van deze poster was (rechtse), dat wanneer hij overal in de stad ophing, dat hij er echt uit knalde. Hij viel goed op (zij).
Veel van haar klanten zijn via via (lees Rozentheater) bij haar terecht gekomen. Op zie manier is ze dus in het culture circuit beland. Zelf zegt ze; ‘een tevreden klant is de beste reclame’. Ze had eigenlijk ook nog nooit naar klanten ‘gezocht’ en momenteel komt ze ‘om in het werk’. Mede vanwege de verhuizing, want zelf zegt ze; ‘Het werk moet gewoon doorgaan’. Terwijl ik de affiches bekeek, nam ze wat telefoontjes aan en beantwoorde wat mails. Er moest namelijk die dag nog niets naar de drukker. Zoals al eerder vermeld, staat haar naam (studio) op alle affiches vermeld en de fotograaf. Ik vroeg ook waarom, want bij veel (commerciële) posters staan geen ontwerpers en fotograven vermeld. Ze grapte dan ook dat die meer betaald kregen en dat het dan niet nodig is. ‘Je krijgt zo weinig betaald dat je het wel moet doen’. Een klant had eens gevraagd of ze een affiche niet mooi vond of niet geslaagd, want ze had haar naam ‘vergeten’ eronder te zetten.
Paulina gebruikt veel fotografie in haar werk en ik dacht ook dat ze zelf fotografeerde, maar niet is minder waar. Tot nu toe werkte ze samen met verschillende fotograven. Wanneer de foto (naar aanleiding van haar ‘schetsen’) gemaakt moet worden is ze daar zelf bij om te zorgen dat de foto wordt zoals het in haar hoofd had. Ze zegt wel dat een ‘professionele’ fotograaf je beeld in principe zou moeten versterken en verbeteren. Maar veel fotograven hebben hun eigen stijl (laten die ook graag zien) en dat botste wel eens met het beeld dat Paulina voor ogen had.
Ze werkte dan ook veel met Jaap Vliegenthart, hij is een fotograaf die het niet erg vond dat zijn foto’s ‘aangetast’ werden. Hij heeft ook deze foto gemaakt (‘Drink me’) en naar Paulina’s zeggen ‘de schetsen verbeterd’. Tegenwoordig probeert ze ook zelf te fotograferen. Volgens Jaap heeft ze genoeg ‘beeldend vermogen’ in huis, maar ontbreekt het aan techniek. Daarom heeft ze de laatste paar keer zelf gefotografeerd en had een ‘assistent’ die kwam helpen met het licht enz.
Sinds anderhalf jaar werkt Marja bij Paulina als freelancer (3 dagen) om al het werk ‘weg te kunnen werken’. Marja is begonnen met stagelopen en is eigenlijk niet meer weggegaan (zelfs tijdens haar eindprojecten werkte ze er nog). ‘Het is ook fijner om met iemand samen te werken, want dan heb je iemand waarmee je werk kan spiegelen en ontvang je feedback. Je moet deze persoon wel volledig kunnen vertrouwen’, zegt ze hierover.
De posters van het Fantastic Film Festival van de afgelopen 3 jaar hadden als thema; ‘Horror, maar er mag geen bloed in zitten’. Dus eigenlijk ‘esthetisch eng’. Voordat ze naar Paulina kwamen werkte ze met ‘cartoons’ in de affiches en wilden iets totaal anders. Met dat thema ging ze aan de slag. De posters verbeelden ‘vrouwen in gala kledij’ en dan bestaat de kledij uit o.a. bloedzuigers. De laatste week erg af van de vorige 2 en dit kwam omdat het Film Festival van de ‘zwarte affiches’ af wilde. Het begon zo erg op elkaar te lijken. Paulina was zelf meer tevreden over de ‘zwarte affiches’.
Anouk van Dijk dc is nog een van de weinige klanten die de tijd neemt om met de ontwerper aan één tafel te gaan zitten. Paulina vind het fijner om mensen persoonlijk te spreken en de reactie op hun gezichten te kunnen zien. Zo weet je gelijk wat iemand van je werk vindt. Tegenwoordig heeft niemand geen tijd meer om ontwerpen ‘uitgebreid’ te bespreken, zo ook die dag. Het werk dat nog naar de drukker moest, werd via de mail en sms beoordeeld en feedback gegeven. ‘Soms kan het gewoon niet anders, vanwege tijdnood’ (denk aan weekopdrachten). De briefing wordt vaak wel ‘mondeling’ besproken met veel klanten.
Bij Annette Speelt gebeurt dit wel minder, maar heeft goed contact met deze klant. Annette Speelt is een ‘theater gezelschap’ en hier ontvangt ze vaak het scenario of een synopsis van het stuk. Paulina vertelde ook dat ze per klant probeert met verschillende technieken te werken. Zo Anouk van Dijk dc veel gebruik van fotomateriaal in de affiches en Annette Speelt heeft veel ‘tekenwerk’ in haar affiches. Alleen soms kan het gewoon niet anders om (met een andere techniek) een boodschap over te brengen.
Bij Annette Speelt liet ze ook zien dat deze voornamelijk met zeefdruk worden gemaakt. De klant had in het verleden wel eens offset laten drukken, maar dat viel tegen. Dit komt mede omdat ze als ‘huisstijl’ zwart/wit beeld hebben, met het logo in fluor oranje afgedrukt. Fluor kleuren zijn bij zeefdruk veel beter aanwezig. Deze klant kiest dus bewust voor zeefdruk, om hun ‘huisstijl’ zo goed mogelijk naar voren te laten komen. (rechts is zeefdruk)
Ik vond het wel opvallen dat ze het veel over het combineren met privé-leven en werk had. Nu is het ook niet makkelijk voor haar, ze heeft een kind dat momenteel 3 dagen naar opvang gaat en soms 4 dagen. Meer kan ze dus ook niet in haar studio werken. Ze zag ook al een beetje op tegen de tijd dat het kind naar school gaat (maart), want dan zou ze zich aan schooltijden moeten houden. Ook had ze al meerdere malen gezegd dat de culturele sector gewoon niet zo goed betaald krijgt. Die instellingen moeten het ook met subsidies en sponsering doen. Wel zei ze dat je moet zorgen ‘dat je altijd je eigen ding doet, zorg dat je plezier in je werk hebt’.
Tijdens het inpakken van mijn spullen vroeg ik nog op ze eigenlijk een favoriete affiche had… Na lang denken kwam de eerste affiche van het rozentheater naar voren. Die vond ze nog het beste gelukt.
Hier hadden ze de foto doorboord met echte doornen en daar weer een foto van gemaakt.
Haar favoriete ontwerper wist ze meteen; Stefan Sagmeister (oostenrijk) en liet me gelijk een boek over hem zien. Ze was gelijk helemaal enthousiast. Een ander ontwerper die ze goed vind is Batory (polen), die tegenwoordig in Parijs woont. Ze had hem daar ook een keer ontmoet en met een ‘uitspraak’ van hem wilde dit interview beëindigen. ‘Ontwerpen is een spel, zorg dat je (met plezier) blijft spelen’
Paulina, bedankt…
ps:
De Annette Speelt affiches en huisstijl vind de mooiste ‘serie’ affiches
Het grappige van de middelste poster vond ik, dat ik vroeg om een poster waarbij de fotograaf absoluut niet wilde dat zijn foto aangepast werd. Toen liet ze deze zien. Ze zei hierbij dat ze toch wat had aangepast om het ontwerp te versterken. Het roze ‘dakraam’ stond wel op de foto, maar niet op die plek, dit had ze in haar ontwerp meegenomen. Ik vroeg de reden waarom dat zo is, toen zei ze dat de klant een losstaand element in de affiche verwerkt wilde hebben (in een andere kleur). Wel grappig in hoeverre dingen nu toeval zijn of door de klant worden bepaald.
Bij de rechtse affiche had ik gevraagd waarom ze voornamelijk ‘donkere’ (opslag, uiterlijk en haar) mensen gebruikte in haar werken. Donkere mensen meer uitstraling en emotie over zich. Blonde mensen zijn oppervlakkigere, stralen dus minder emotie uit op een affiche. Maar ze had een keer een blonde vrouw gebruikt in een affiche voor een stoffenwinkel. Toen liet ze deze zien. Ik vind dit persoonlijk 1 van de mooiere affiches die ze gemaakt heeft.
Sunday, January 7, 2007
Heijdens karwei
#ISSUE Katrina An unnatural disaster anno 2006
Wat [ Magazine
Wie [ Teun van der Heijden
Waarom [ Het is een heel persoonlijk tijdschrift, ik ben een week na die orkaan naar Mexico geweest en zoiets blijft je eigenlijk wel bijhangen. Toen ik dit blad kocht, heb ik niet eens naar de inhoud gekeken. Alleen de buitenkant was al voldoende.
Buiten is het een mooi en slim in elkaar gezet magazine, tenminste niet zo standaard. Beeld zegt genoeg
Wel geslaagd [ Het overbrengen van de foto's is erg goed gelukt. Het gaat over een orkaan, een ramp en dat kun je goed terug zien aan de stijl van de foto's. Mede dankzij de zwart/wit foto's, benadrukken de realiteit. Je wordt geconfronteerd met de mensen daar in Mexico (o.a.). Één van de mooiere dingen uit tijdschrift is de openingspagina, met daarin foto's van het weerbericht dat het 'oog' van de orkaan laten zien.
Niet geslaagd [ Er zitten een aantal panorama foto's in die op 1 pagina geplaatst zijn, zo zijn ze erg klein en is het effect minder groot. Een 'joekel' van een lettergrootte is gebruikt door het hele boek heen, vind ik een beetje afbrreuk aan juist overweldigende foto's.
Dé vraag [ Wat was de reden van dit magazine? (hoeveelheid foto's, persoonlijk?) en waar zijn de volgende uitgave gebleven? (als die er al zijn geweest)
http://www.the-issue-magazine.com
Wat [ Magazine
Wie [ Teun van der Heijden
Waarom [ Het is een heel persoonlijk tijdschrift, ik ben een week na die orkaan naar Mexico geweest en zoiets blijft je eigenlijk wel bijhangen. Toen ik dit blad kocht, heb ik niet eens naar de inhoud gekeken. Alleen de buitenkant was al voldoende.
Buiten is het een mooi en slim in elkaar gezet magazine, tenminste niet zo standaard. Beeld zegt genoeg
Wel geslaagd [ Het overbrengen van de foto's is erg goed gelukt. Het gaat over een orkaan, een ramp en dat kun je goed terug zien aan de stijl van de foto's. Mede dankzij de zwart/wit foto's, benadrukken de realiteit. Je wordt geconfronteerd met de mensen daar in Mexico (o.a.). Één van de mooiere dingen uit tijdschrift is de openingspagina, met daarin foto's van het weerbericht dat het 'oog' van de orkaan laten zien.
Niet geslaagd [ Er zitten een aantal panorama foto's in die op 1 pagina geplaatst zijn, zo zijn ze erg klein en is het effect minder groot. Een 'joekel' van een lettergrootte is gebruikt door het hele boek heen, vind ik een beetje afbrreuk aan juist overweldigende foto's.
Dé vraag [ Wat was de reden van dit magazine? (hoeveelheid foto's, persoonlijk?) en waar zijn de volgende uitgave gebleven? (als die er al zijn geweest)
http://www.the-issue-magazine.com
David LaChapelle
Jean Paul Guiltier anno 2005
Wat [ Advertentie Le Bain & Parfum
Wie [ David LaChapelle
Waarom [ LaChapelle is een buitengewoon goeie fotograaf. Hij heeft een goed compositorisch vermogen om te laten zien wat hij wil. Buiten fotografie is hij ook bedreven in (kleine) film maken, zoals videoclips en commercials. Zijn werk is wel enorm 'gelikt' en overdreven, maar dit maakt het eigenlijk heel (ghetto) amerikaans.
Niet geslaagd [ Ik vind bij de Parfum advertentie dat het niks specifieks met parfum te maken heeft. (Al heeft een zeemeermin bepaalde aantrekkingskracht). Bij de eerste advertentie gaat het ook over een 'badreclame' in een advertentie.
Nu moet ik wel zeggen dat de parfum flesje zodanig herkenbaar zijn dat (bijna) iedereen wel weet van wie het luchtje is en hoe het ruikt!
Wel geslaagd [ De eerste advertentie is het beste geslaagd. Dit komt doordat de 'bubbel' zijn toegevoegd, wat nog een (extra) 'badgevoel' veroorzaakt. Dan leg je gelijk die link naar bad-artiklen.
Dé vraag [ Waarom mis ik iets met een 'luchtje' in de tweede advertentie?
Wat [ Advertentie Le Bain & Parfum
Wie [ David LaChapelle
Waarom [ LaChapelle is een buitengewoon goeie fotograaf. Hij heeft een goed compositorisch vermogen om te laten zien wat hij wil. Buiten fotografie is hij ook bedreven in (kleine) film maken, zoals videoclips en commercials. Zijn werk is wel enorm 'gelikt' en overdreven, maar dit maakt het eigenlijk heel (ghetto) amerikaans.
Niet geslaagd [ Ik vind bij de Parfum advertentie dat het niks specifieks met parfum te maken heeft. (Al heeft een zeemeermin bepaalde aantrekkingskracht). Bij de eerste advertentie gaat het ook over een 'badreclame' in een advertentie.
Nu moet ik wel zeggen dat de parfum flesje zodanig herkenbaar zijn dat (bijna) iedereen wel weet van wie het luchtje is en hoe het ruikt!
Wel geslaagd [ De eerste advertentie is het beste geslaagd. Dit komt doordat de 'bubbel' zijn toegevoegd, wat nog een (extra) 'badgevoel' veroorzaakt. Dan leg je gelijk die link naar bad-artiklen.
Dé vraag [ Waarom mis ik iets met een 'luchtje' in de tweede advertentie?
Saturday, January 6, 2007
Smog Design
website Smogdesign anno 2006
Wat [ www.smogdesign.com
Wie [ Smogdesign
Waarom [ De website van Smog Design is simpel, maar effectief. Goede keuzes en mooi werk.
Wel geslaagd [ Het is dus een overzichtelijke site, duidelijke keuzes. Ze hebben hun 'smog design' tot in de puntjes uitgewerkt. Alles rookt met bolletjes (suggereerd smog) tevoorschijn en verdwijnt weer. Hun menu is ook uit die bolletjes opgebouwd (nadat je erop hebt geklikt). Dan kun je de studio bekijken en dit lijkt een 'saaie' plattegrond, zoals een bouwtekening, maar wanneer je eroverheen gaat komt er vanalles tevoorschijn. Soort collage van wat er allemaal staat. Dit zegt gelijk meer over hun werk.
Niet geslaagd [ Het feit dat zo'n mooi beeld (plattegrond, helemaal vol) met 'onderzoek' en inspanning gevonden moet worden. Iedereen kan er zo overheen kijken. Iets meer laten blijken dat mensen op 'onderzoek' moeten gaan en de site uitproberen.
Dé vraag [ Waarom de mannen en vrouwen apart werken? (ieder heeft een eigen verdieping)
Wat [ www.smogdesign.com
Wie [ Smogdesign
Waarom [ De website van Smog Design is simpel, maar effectief. Goede keuzes en mooi werk.
Wel geslaagd [ Het is dus een overzichtelijke site, duidelijke keuzes. Ze hebben hun 'smog design' tot in de puntjes uitgewerkt. Alles rookt met bolletjes (suggereerd smog) tevoorschijn en verdwijnt weer. Hun menu is ook uit die bolletjes opgebouwd (nadat je erop hebt geklikt). Dan kun je de studio bekijken en dit lijkt een 'saaie' plattegrond, zoals een bouwtekening, maar wanneer je eroverheen gaat komt er vanalles tevoorschijn. Soort collage van wat er allemaal staat. Dit zegt gelijk meer over hun werk.
Niet geslaagd [ Het feit dat zo'n mooi beeld (plattegrond, helemaal vol) met 'onderzoek' en inspanning gevonden moet worden. Iedereen kan er zo overheen kijken. Iets meer laten blijken dat mensen op 'onderzoek' moeten gaan en de site uitproberen.
Dé vraag [ Waarom de mannen en vrouwen apart werken? (ieder heeft een eigen verdieping)
Ze maken veel artwork voor grote artiesten zoals: Christina Aguilera, Pink, Rod Stewart, etc.
Tuesday, January 2, 2007
Birgit Amadori
Hotel Fox anno 2000
Wie [ Birgit Amadori (illustrator)
Waarom [ Ik vind nog het interessants dat ze van origine illustrator is en dat ze haar 'talent' en werk gebruikt om een kamer (interieur) mee in te richten. Hierbij heeft ze ook verder dan alleen illustraties moeten denken en zoeken, want ook het meubilair moet op de illustraties worden aangepast.
Wel geslaagd [ De blauwe kamer is het mooist geillustreerd en ingericht. Ook de patronen op de dekens en stoelen zijn erg mooi en sluiten goed aan. Juist die combinatie van die 'strakke' illustraties en het 'oude' houten meubilair is erg mooi. Het hoogtepunt vind ik toch wel de hoek met het 'spiegeltafeltje', want dit tafeltjes is ook erg mooi ontworpen en gemaakt.
Niet geslaagd [ De roze kamer vind ik echt totaal misplaatst in de sfeer die het uit moet stralen. Door die roze deuren en die vrolijke bloempatronen in het roze lijkt het net zo'n 'meisjeskamer'. Het klopt natuurlijk ook wel dat er bloemen en bomen zijn gebruikt (King's Forest), maar die bloemen op de lakens en de oranjes stijlen geven iets kinderlijks weer.
Dé vraag [ Wat ze zelf heeft gemaakt en hoe dicht ze bij het proces is gebleven: In hoeverre was ze aanwezig en betrokken bij de kamers?
Hotel Fox in Denemarken heeft verschillende illustratoren en ontwerpers gevraagd 1 of meerdere kamers in te richten en dus te ontwerpen. Birgit Amadori is er daar 1 van, zij heeft met haar illustraties de wanden en vloeren van 3 kamers versierd. De King's Court 1 en 2 en de King's Forest.
Haar motieven zijn later ook doorgevoerd in (een deel) de gangen en trappen.
Birgit Amadori http://www.amadori.org/fox/project_fox.htm
Hotel Fox http://www.hotelfox.dk/home.html
King's Court
King's Forest
Wie [ Birgit Amadori (illustrator)
Waarom [ Ik vind nog het interessants dat ze van origine illustrator is en dat ze haar 'talent' en werk gebruikt om een kamer (interieur) mee in te richten. Hierbij heeft ze ook verder dan alleen illustraties moeten denken en zoeken, want ook het meubilair moet op de illustraties worden aangepast.
Wel geslaagd [ De blauwe kamer is het mooist geillustreerd en ingericht. Ook de patronen op de dekens en stoelen zijn erg mooi en sluiten goed aan. Juist die combinatie van die 'strakke' illustraties en het 'oude' houten meubilair is erg mooi. Het hoogtepunt vind ik toch wel de hoek met het 'spiegeltafeltje', want dit tafeltjes is ook erg mooi ontworpen en gemaakt.
Niet geslaagd [ De roze kamer vind ik echt totaal misplaatst in de sfeer die het uit moet stralen. Door die roze deuren en die vrolijke bloempatronen in het roze lijkt het net zo'n 'meisjeskamer'. Het klopt natuurlijk ook wel dat er bloemen en bomen zijn gebruikt (King's Forest), maar die bloemen op de lakens en de oranjes stijlen geven iets kinderlijks weer.
Dé vraag [ Wat ze zelf heeft gemaakt en hoe dicht ze bij het proces is gebleven: In hoeverre was ze aanwezig en betrokken bij de kamers?
Hotel Fox in Denemarken heeft verschillende illustratoren en ontwerpers gevraagd 1 of meerdere kamers in te richten en dus te ontwerpen. Birgit Amadori is er daar 1 van, zij heeft met haar illustraties de wanden en vloeren van 3 kamers versierd. De King's Court 1 en 2 en de King's Forest.
Haar motieven zijn later ook doorgevoerd in (een deel) de gangen en trappen.
Birgit Amadori http://www.amadori.org/fox/project_fox.htm
Hotel Fox http://www.hotelfox.dk/home.html
King's Court 
King's Forest
Subscribe to:
Posts (Atom)
